Όνομα:
Luis Alfredo Garavito Cubilos
Ψευδώνυμο: La Bestia (=το κτήνος), El Loco (=ο τρελός)
Κατηγορία: Serial killer, rapist(=βιαστής), torturer (=βασανιστής), pedophile(=παιδόφιλος)
Γέννηση: 25 Ιανουαρίου 1957
Τοποθεσία: Κολομβία/Εκουαδόρ
Αριθμός
θυμάτων: 138
επιβεβαιωμένες δολοφονίες, εμπλέκεται σε τουλάχιστον 300 υποθέσεις
Περίοδος
δράσης:1992-1999
Προφίλ
θυμάτων: Αγόρια
ηλικίας 6 έως 16 ετών
Μέθοδος
δολοφονίας:
Επίθεση με μαχαίρι ή κατσαβίδι
Σύλληψη:
22 Απριλίου 1999
H Κολομβία τα τελευταία 50 χρόνια
είναι διχασμένη και βρίσκεται συνεχώς στο επίκεντρο των εμφύλιων συγκρούσεων
μεταξύ του στρατού και των παραστρατιωτικών οργανώσεων με τις Ένοπλες
Επαναστατικές Δυνάμεις της Κολομβίας και του Εθνικού Απελευθερωτικού Στρατού.
Στατιστικά ο θάνατος είχε γίνει συνήθεια για τους Κολομβιανούς .Συγκεκριμένα
από το 1958 έως το 2013 έχουν πεθάνει 220.000 άνθρωποι, εκ των οποίων το
82% ήταν άμαχοι.(Εθνικό Κέντρο Ιστορικής Μνήμης)
Πως
συσχετίζονται όμως τα παραπάνω με «το κτήνος»;
Ο
Luis
Garavito
,εξετάζοντας το προφίλ
του, έδρασε από το 1992 έως το 1999. Βρήκε πάτημα πάνω στους βαρόνους της
κόκας, οι οποίοι δεν χαριζόταν και εκτελούσαν ανθρώπους με το παραμικρό. Σε μια
χώρα λοιπόν, που τον έλεγχο είχε το παρακράτος, τα ναρκωτικά ήταν πιο
προσβάσιμα και από φαγητό, ο θάνατος παραμόνευε σε κάθε γωνιά και η αστυνομία ήταν διεφθαρμένη , έμελλε να
προστεθεί και «ο τρελός» Garavito.
Ο
Garavito
γεννήθηκε στις 25
Ιανουαρίου του 1957 στη Genova
της Κολομβίας. Ήταν το
τελευταίο παιδί της οικογένειας και είχε άλλα 6 αδέρφια. Σύμφωνα με την
κατάθεση του υπήρξε και ο ίδιος θύμα σωματικής και ψυχολογικής κακοποίησης από
τον πατέρα του και δύο γείτονες του.
Σε
ηλικία 16 ετών έφυγε από το σπίτι του έχοντας μαθητεύσει μόνο 5 χρόνια στο
σχολείο. Έκανες δουλειές του ποδαριού ώστε να ζήσει, άλλαζε συνεχώς πόλεις και
ξεκίνησε να πίνει βγάζοντας μια πολύ επιθετική συμπεριφορά στους γύρω του. Σύμφωνα
με τα αρχεία της αστυνομίας είχε επιχειρήσει ,τουλάχιστον μια φορά, να
αυτοκτονήσει και για 5 χρόνια βρισκόταν υπό ψυχιατρική παρακολούθηση.
Τα
θύματα του ήταν κατά βάση φτωχά παιδιά από χωριά ή παιδιά του δρόμου ηλικίας 6
έως 16 ετών. Η τακτική του ήταν πάγια. Κατά τη διάρκεια της ημέρας, τα
πλησίαζε με το δέλεαρ μικροπληρωμών ή δωρεάν ναρκωτικών και τα αποτραβούσε σε
ερημικές περιοχές με πυκνή βλάστηση. Εκεί ,συνήθως μεθυσμένος, τα έδενε, τα
βασάνιζε, τα βίαζε και τα σκότωνε.
Τον
Φεβρουάριο του 1998 οι αρχές βρήκαν ένα μαζικό τάφο με 36 πτώματα στη περιοχή Pereira. Αρχικά αποδόθηκε σε δράσεις αιρέσεων
αλλά παράλληλα ξεκίνησαν έρευνες γιατί το ίδιο διάστημα βρέθηκαν δυο νεκρά
αγόρια στη πλαγιά ενός λόφου, έξω από την περιοχή Genua. Την επόμενη ημέρα ,λίγο πιο
δίπλα, βρέθηκε άλλο ένα πτώμα, σε προχωρημένη αποσύνθεση. Όλα τα θύματα ήταν
δεμένα , φέραν τραύματα από μαχαίρι και ήταν βαθιά κομμένα στο λαιμό και στα
γεννητικά όργανα. Όσο προχωρούσε η έρευνα γινόταν όλο και χειρότερο αφού βρέθηκαν δαγκωματιές και τα θύματα είχαν
κακοποιηθεί πρωκτικά. Στην ίδια περιοχή με τα θύματα βρέθηκε επίσης πεταμένο
ένα μπουκάλι με λιπαντικό.
 |
| Η ανακάλυψη του μαζικού τάφου |
Αν
και πλέον η αστυνομία είχε αποδείξεις για κατά συρροή δολοφόνο ,τίποτα δεν οδηγούσε στον Garavito. Παρ’όλα αυτά συγκροτήθηκε ομάδα
τεσσάρων ατόμων που ξεκίνησε να ψάχνει παρόμοιες υποθέσεις σε όλη τη Κολομβία
χωρίς να έχει κάποια επιτυχία ,παρα μόνο κάποια περιστασιακά στοιχεία.
 |
| Ερευνητής με σακούλα πτώματος από τον μαζικό τάφο |
Σύμφωνα
με τις Κολομβιανές αρχές ,η σύλληψη του έγινε στις 22 Απριλίου του 1999. Ένας
άστεγος ήταν αυτόπτης μάρτυρας απόπειρας βιασμού ενός αγοριού. Την ίδια μέρα οι
οδηγοί των ταξί είχαν οργανωθεί και ψάχναν τον άντρα ,βάσει της περιγραφής του παιδιού.
Όταν έφτασαν οι αρχές ο άνδρας δεν έιχε πάνω του ταυτότητα και έδωσε ψεύτικα στοιχεία. Δεδομένης της
περιόδου και της χειροκίνητης διαδικασίας ταυτοποίησης δεν ήταν δυνατόν να
ξέρουν αν έλεγε αλήθεια. Παρ’όλα αυτά συνελήφθη καθώς ταίριαζε απόλυτα στην
περιγραφή του αγοριού.
Η
αστυνομία ανακάλυψε πως ήταν ο Garavito και
όχι αυτός που ισχυριζόταν. Όντας ήδη ύποπτος κρατήθηκε για περαιτέρω έρευνα.
Μια συγγενής του παρέδωσε στις αρχές ένα κουτί , όπου μέσα βρέθηκαν φωτογραφίες
ορισμένων θυμάτων και διάφορα άρθρα εφημερίδων ,σχετικά με τις δολοφονίες. Επίσης, βρέθηκε ένα
ημερολόγιο με περίεργες σημειώσεις ,που στη συνέχεια αποδείχθηκε πως ήταν οι
ημερομηνίες των δολοφονιών. Συνεργάστηκε, πλήρως με τις αρχές σχεδιάζοντας τους έναν χάρτη με όλες τις
δολοφονίες του.
Το
ερώτημα που προκύπτει είναι πως γίνεται να χάνονταν τόσα παιδιά σε αυτό το
διάστημα και να περνάει απαρατήρητο. Πώς γίνεται επι 7 χρόνια κάποιος να
βγαίνει στο δρόμο και να έχει σκοτώσει σχεδόν 300 παιδιά χωρίς να αντιληφθεί
κανείς το παραμικρό; Η απάντηση έχει ήδη δοθεί. Η κατάσταση και οι υποδομές της
Κολομβίας ήταν τόσο άθλιες που
αποτέλεσαν το τέλειο «κρησφύγετο» για άτομα σαν τον Garavito. Κανείς δεν παρατηρούσε τις
εξαφανίσεις ή ενδιαφερόταν για 1,2,3….100…300 χαμένα παιδιά.
 |
| Μνημείο για τα παιδιά που δολοφονήθηκαν |
Το
ακόμα πιο εξοργιστικό όμως ήταν η ποινή. Αν και καταδικάστηκε σε 1853 χρόνια
και 9 ημέρες , λόγω του ποινικού κώδικα της Κολομβίας(Το οποίο δεν αναγνώριζε
ισόβια και θανατική ποινή) η μέγιστη ποινή του Κολομβιανού ποινικού κώδικα ήταν
40 χρόνια. Όμως, εξαιτίας της συνεργασίας του με τις αρχές μειώθηκε σε μόλις
22! χρόνια. Το 2021 πρόκειται ,όπως όλα δείχνουν, να αποφυλακιστεί!
Σε
μια συνέντευξη του ,το 2006, δήλωσε πως όταν βγεί θα ήθελε να ασχοληθεί με την
πολιτική και συγκεκριμένα με θέματα που αφορούν κακοποιημένα παιδιά και την
προστασία τους. Δήλωση που ,τουλάχιστον, εξόργισε ολόκληρο το λαό της
Κολομβίας.
Ελπίζουμε,
ο χρόνος να μην ξεβράσει κι άλλα θύματα του.
